پاچه پاره

نوشتن با این لپ تاپ اصلا برام شیرین نیست. اخه فکرکنید من ده سال با یه سیستم قدیمی زندگی کردم در طول هفته ساعتها با هم بودیم ومن هی با این انگشتام روی سر صورت این بیچاره میزدم و هیچیش هم نمیشد و هر وقت میدیدم داره مریض احوال میشه فوری دست بکار میشدم و کلا میزدم میکشتمش و دوباره زنده ش میکردم.. یعنی ویندورشو عوض میکردم ولی این ناز نازی که الان باهاش در خدمت شمام . لوس تر از این حرفاس و نه میشه مشت و مالش داد و نه بکشیش و زنده ش کنی..بعد هم برای نوشتن ده خط جمله دهن منو سرویس میکنه از بس قاطی مینویسه و من که همینجوریشم باید سه بار نوشته هامو ویرایش میکردم و بازم یه چند تایی غلط داشت. با این چه روز گاری دارم

ولی خب بی انصافی نکنم فقط هلاک این سرعتشم..

درس عبرت

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.