محبت شما

تنها چیزی که به من انرژی مضاعف تا براتون بنویسم .محبت بی دریغ شماست. خدا میدونه که من این مدت که ننوشتم چقدر 

 محبت از شماها دریافت کردم و دلم میخواد بدونید،که هر پیامی که از شما می گیرم کلی خداوند رو شاکر میشم که چنین دوستان گلی دارم. من بارها به خیلی از شما گفتم که دنیا ی وبلاگ نویسی به من کمک زیادی کرد . یعنی به حدی بوده که الان که بر میگردم و به گذشته نگاه میکنم برام شبیه معجزه بوده. یا شبیه که نه خود معجزه. 

من زمانی که اینجا اومدم واقعا تنها و افسرده بودم ولی وقتی نوشتم با تک تک جملاتی که مینوشتم و حتی گریه میکردم، شما به من انرژی و محبت میدادین و  فقط خودم میدونم که چقدر حرفای شما روی زندگی من تاثیر گذار بود و به من کمک کرد.

دلم میخواد حالا که اینا رو میگم بهتون بگم دستان همه ی شما رو میبوسم. چه دوستانی که تو این دنیای واقعی موفق به زیارتشون شدم و چه دوستانی که شاید اون طرف دنیا هستن ولی انرژیشون به من میرسه. و چه دوستانی که در همین دنیای مجازی موندن ولی برای من از هر دوستی واقعی تر هستن!

همه ی شما برای من فو ق العاده این و من همیشه بهتون فکر میکنم. حتی دوستانی که مدتهاست حضورشون رو نمیبینم ولی تو قلبم همیشه هستن.

این مدت که نوشتنم کم شده، و حتما هم دلیلشو میدونین که درس میخونم. لطف شما ها منو شرمنده کرد، چه مثل وقتی یه پیام تو وایبر از دوستانم  میبینم و چه وقتی میام اینجا و از شما کامنت میگیرم..

حالا اگه بخوام از خودم بگم که روزگار میگذره و منم اخر هفته ها میرم دانشگاه و بقیه ی هفته هم در حال جزوه نویسی هستم، یعنی هر چی تو چند سال گذشته نوشتن یادم رفته بود الان تبدیل شدم به یه میرزا بنویس، یا  بگم مهتاب بنویس...

 یعنی از صبح خودکار دستمه و مینویسم. 

خدا وکیلی هفته ی پیش یه خودکار رو تو پنج روز تموم کردم و همین طور انگشت به دهن مونده بودم!!

اخه تاجایی که یادمه وقتی بچه بودم ارزو داشتم خودکار تموم بشه ولی نمیشد.

 یادمه یه خودکار بیک میخریدیم و تمام طول سال میرفت. معلوم نبود جوهر بود یا یه چیز دیگه!! اخرش هم یا جوهرش میزدبالا یا گم میشد ،تا ما میتونستیم از دستش راحت شیم ولی الان خودکار. سر یه هفته تموم میشه.!!

تنها نشانه ای که از روزهای پاییزی این روزا میبینم کوتاه شدن روزها و رنگ رویاییه  برگهاست. چون بقیه چیزا که هیچ نشانه ای از پاییز و شب یلدا نداره.

نه بارونی و نه بادی و نه حتی سرد شدن هوا.. 

گاهی اونقدر دلم میخواد هوای سرد و بارونی به مشامم بخوره و زیر بارون برم تو خیابون.. و دستام یخ بزنه..

راستی از دوستان تحصیلم بگم که چند تا دوست به شدت خوب و مهربون پیدا کردم که دنیایی از انرژین و خلاصه همیشه با محبتاشون منو شرمنده میکنن. حالا توضیحات دوستانم مفصله که حتما یه بار در موردشون مینویسم..

دیگه براتون بگم که خیلی حرف دارم براتون بنویسم ولی واقعا فرصت نمیکنم. و حتی اینقدر که عاشق وبگردی بودم و دلم میخواست بهتون سر بزنم. الان فقط اگه بتونم یواشکی  میام پیشتون..

خلاصه الان روی دور تند زندگی هستم. یادتونه قدیما، نوار کاست بود. و نوارها گاهی تو ی دستگاه پخش میپچید و صدای موزیک چطوری میشد. منم الان همون جوریم. یعنی اگه یه کم شل باشم. زندگی منو جا میذاره و من فقط دارم میدوم که از قطار سرعت عقب نمونم..

اینم عکس اطرافمه، که ببینید در حال جزوه نویسی  چقدر دلم براتون تنگ شد و شروع کردم به حرف زدن با شما!!

راستی یه دوستانم هم تو وایبر برام این پیامو گذاشته بود و چون برای من خیلی مفهوم داشت و بود تقدیمش میکنم به همه ی شما..

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود

این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود

هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد......

دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟ 

گله هارابگذار!

ناله هارابس کن!

روزگارگوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!

زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را...

فرصتی نیست که صرف گله وناله شود!

تابجنبیم تمام است تمام!!

مهردیدی که به برهم زدن چشم گذشت....

یاهمین سال جدید!!

بازکم مانده به عید!!

این شتاب عمراست ...

من وتوباورمان نیست که نیست!!

زندگی گاه به کام است و بس است؛

زندگی گاه به نام است و کم است؛

زندگی گاه به دام است و غم است؛

چه به کام و

 چه به نام و

 چه به دام...

 زندگی معرکه همت ماست...زندگی میگذرد...

زندگی گاه به نان است و کفایت بکند؛

زندگی گاه به جان است و جفایت بکند‌؛

زندگی گاه به آن است و رهایت بکند؛

چه به نان

 و چه به جان 

و چه به آن...

زندگی صحنه بی تابی ماست...زندگی میگذرد...

زندگی گاه به راز است و ملامت بدهد؛

زندگی گاه به ساز است و سلامت بدهد؛

زندگی گاه به ناز است و جهانت بدهد؛

چه به راز 

و چه به ساز

 و چه به ناز...

 زندگی لحظه بیداری ماست زندگی میگذرد....