دنیای وبلاگ نویسی

با این که روزای تابستون همچنان طولانی و گرمه ولی من گاهی وقت کم میارم. از یه طرف فقط صبحا انرژی دارم، چون بچه ها نیستن و میرن وکلاس و از اونطرف بعد از ظهرا تا میای ناهار بخوری و یه چرتی دو ساعته بزنی.(البته وقتی ساعت 1 شب بخوابی و از اونطرف 7 پابشی مجبوری چرت بزنی.) وبعدش بیدار بشی و ببینی که تو گوشیت چه خبره شب شده و باید به فکر شام باشی.

 از اونطرف هم مثل یکی از دوستانم فکر میکنم که وبلاگ نویسی هم داره نسلش منقرض میشه و بیشتر ما از جمله ی خودم سرمون تو گوشی هست و اینقدر که به شبکه های وایبر و لاین و این چیزا توجه میکنیم به چیز دیگه توجه نداریم دیگه وقتی برای نوشتن اینجا باقی نمیذاره.

و از یه دید دیگه میبینم اینجا خیلی سوت و کوره، خیلی از دوستانی که میشناختم یا خیلی خیلی کمرنگ شدن یا اصلا مدتهاست ازشون خبری ندارم (البته دوستان جدید هم این مدت خیلی پیدا کردم)و خب این باعث میشه منم مثل خیلی ها گاهی فکر کنم اینجا رو تخته کنم و برم. چون بلد نیستم روزانه نویسی کنم و اگه بخوام حرفای متفرقه بزنم میبینم حرفام یه جورایی ربط پیدا میکنه با دیگران و خب  وقتی مینویسم ناخوداگاه قضاوت میکنم و همون بهتر که چیزی نگم. 

چون اگه دقت کنید میبینید که هیچ کس خوشش نمیاد مورد انتقاد و قضاوت قرار بگیره، حتی تو این دنیای مجازی هم که وقتی یه نفر یه وبلاگ میزنه و یه چیزای مینویسه،  با این که وقتی قسمت نظرات رو باز میذاره یعنی به طور ضمنی قبول میکنه که دیگران نظراتوشن رو بگن ؛ باز اگه ببینه که کسانی میان و نظری بر خلاف اون دارن یا اونو قضاوت میکنن و ازش انتقاد میکنن بعد یه مدت میاد رمزشو عوض میکنه و فقط به اوتایی رمز میده که ازش تعریف کنن. 

 تازه این مال دنیای مجازیه، دنیای واقعی که کلا هیچ کس خوشش نمیاد ازش انتقاد کنن..پس همون بهتر که ادم در مورد دیگران چیزی ننویسه و یا حرفی نزنه، چه لزومی داره ادم از دید خودش دیگران رو نگاه کنه!!!و بخواد هی در موردشون بنویسه. ولی خب من  هنوز اینجا رو دوس دارم و از این که گاهی اینجا یه چیزایی بنویسم لذت میبرم.

پروسه دندونپزشکی من بعد از یکسال و اندی تقریبا  به پایان رسید و خب هنوز یه دندون مونده که پولش برسه برم ایمپلنت کنم و چیزایی که گذاشتم تو ردیف مواردی که باید انجامش بدم و منتظر پولش هستم. یکی بوتاکس هست و یکی هم لیزر بعضی جاهای بدن و لیپوماتیک برای شکم و این چیزا... که خب البته نمیدونم این دوتا یعنی لیزر و لیپوماتیک کی بشه؟(خدایا اگه میشه زودبرام برسه که خیلی خوشحال میشم) الان که فکر میکنم میبینم هر چی سنم داره میره بالاتر ظاهرم بیشتر برای خودم اهمیت پیدا میکنه و دلم نمیخواد سنم بره بالا.. کاش یه چیزی  مثل سد بود جلوشو میگرفتم..

الانم که اینجا نشستم بوی پیاز داغ تمام خونه مون رو گرفته، چونی یه هفت هشتا پیاز خیلی گنده داشتم که فقط به درد این میخوردن که سرخشون کنم و فیریز بشن . ناهار هم هی فکر کردم چی درست کنم به ذهنم رسید که جوجه کباب استخونی درست کنم، چون تو خونه ی ما وقتی مرغ خریداری میشه بر عکس بیشتر ذائقه ها سینه مرغ مصرف میشه و قسمت رونش میمونه و فقط یا باید جوجه استخونیش کنم یا این که بذارم برای رولت مرغ. چون من مرغ بسته بندی نمیخرم.

 نمیدونم درست یا غلط چند سال پیش یه فروشنده مرغ بهم گفت وقتی مرغ میاد تو کشتارگاه، ممکنه موقع ذبح یه قسمتیش سیاه بشه و حالت خون مردگی پیدا کنه که خب اینا مرغ رو که نمیدازن دور و میان قسمتای سالمش بسته بندی میکنن و میدن دست مصرف کننده گرامی. واسه همین منم همیشه مرغ کامل خریداری میکنم. در پی توجه ویژه به سلامتی..

خب حالا باید برم غذا رو اماده کنم و همچون یک زن کدبانو و مادر فداکار برم تو افتاب چهل درجه وایسم اینا رو ی منقل کباب کنم. بفرمایید ناهار..