چی دوس دارین؟

الان یک عدد مهتاب مجسمه براتون داره مینویسه.چون عین یه مجسمه نشستم و دارم تایپ میکنم.

 دو سه روز پیش رفتم و یکی از اینا خریدم و خب باید بگم دو سه  روز اول  دهنم داشت سرویس میشد؛ ولی خب الان خیلی بهترم.. یعنی امیدوارم خیلی زود عادت کنم و بتونم به طور دائم استفاده کنم.. از بس تو سالهای قبل بد نشستم و راه رفتم، احساس میکردم اگه از اینا نبندم کم کم ناحیه کتفم یه چیز بد شکلی میشه.حالا امیدوارم جواب درست بده و من عادت کنم درست بشینم و راه برم.کلا ترک عادت کمی سخته، و خب باید مثل هر چیزی تمرین کرد..

بعد وقتی اینو بسته بودم داشتم می گفتم کاش شکم بند و چسب ابرو هم گرفته بودم تا نتونم اخم کنم و شکمم هم جمع و جور  بشه . بعد دخترم گفت مامان خوبه خودته کاملا باند پیچی کنی که دیگه همه چیزت صاف بشه..

خلاصه جوانی کجایی؟ که یادت بخیر.. البته ملتفت هستید که من هنوز تو 18 سالگی موندم.

جدیدا به این نتیجه رسیدم که اسکل ترین موجوداتی که خدا افریده، پسران تو سن بلوغ هستن، یعنی اگه یه روز گذرتون به یه مدرسه دوره ی راهنمایی پسرونه افتاد، مطمئن باشید که بساط خنده ی شما برای یک هفته فراهم شد، الان میفهمم که چرا معلم کلاس پسرم برای باد معده یا روده یه کلاس رو اخراج میکنه..

یعنی پسرا که همینجوریش هم تو فهم بعضی چیزا از بچگی مشکل دارن، ولی وای به وقتی که به دوره ی راهنمایی میرسن، یعنی از علایق خرکی که تو این سن شکوفا میشه و اون صدای نکره مانند و اون صورتهایی که سبیل های نامنظم توش عین علف هرز رشد میکنه و خلاصه خیلی چیزا دیگه، من فقط میگم  از این معلمهای این دوره باید مجسمه ساخت..

چند روز پیش جشن تکلیف پسرم بود.. حالا فکر کنید بچه های اینجوری!!! من نمیفهمم چرا یک دو سال زودتر براشون جشن میگیرن؟ خب حتما اینم از عجایب ذهن اقایونه که زودتر از همه چیز حرکت میکنن..

بهر حال من تو جشن تکلیف محض رضای خدا، یه بچه ندیدم که ساکت باشه، یعنی این سالن با این تعداد پسر رو با زور باطوم هم نمیشد ساکت کرد.. واقعا کسی که سربازی رو برای پسرا اجباری کرد، یه چیزی میدونسته که اینا رو باید با زور یه چیزی یادشون داد..

یه مدتی هست من بیشتر وبلاگهایی که سر میزنم میبینم خیلی ها بی حوصله هستن و انگار این بی حوصلگی مسری هست و هی به همه سرایت میکنه.. حتی خیلی از دوستان تصمیم گرفتن دیگه ننویسن!!حالا شاید تاثیر اب و هوا هم باشه، چون من خودم همیشه این فصل یاد چیزایی میفتم که اول سال میخواستم و هنوز در انتظارش هستم. در واقع منتظرم که انتظارم تموم بشه..

معمولا همه ی ما یه چیزایی میخواهیم که نداریم، این ممکنه مسائل مادی ای خانوادگی یا عشقی باشه..

میشه بگین شما الان انتظار چی رو میکشین؟ و چی در درجه اول اهمیت برای شما قرار داره؟ و یا انتظار چی رو میکشین؟

اگه دوست داشتین اسمتون رو بنویسید و اگر هم نه که فقط جواب رو بنویسید..

برام جالبه بدونم چیزایی که هر کدوم از ما دوس داریم بسته به خودمون هست یا چیزی هست که بدست اوردنش مستلزم همراهی با شخص دیگه و یا چیزای دیگه س..

بعد هم خدا رو چه دیدین ؟شاید نوشتین و انجام شد، میگن اگه خواسته هاتون رو بنویسید، زودتر بهش  میرسین..

خدایا هزاران بار متشکرم که هستی و حضور داری 

خدایا ممنونم که قلب بهم دادی که میتونم عشق همه رو داشته باشم و هنوز جا داشته باشه.

خدایا ممنونم برای اون صد تریلیون سلولی که تو بدنم عالی کار میکنن.

خدایا ممنونم برای چشم، گوش، زبان و هر انچه که میتونم با اون دنیا  رو حس کنم..

خدایا متشکرم که هر روز به من روزی می دی و هر روز و هر لحظه در پناه توام.

خدایا ممنونم برای این که وقتی اینجا می نویسم پر از انرژی میشم.