یک خاطره+بعدا نوشت

دیروز جمعه بود  و منم همراه با خانواده رفته بودم ولایت..(به قول مهصاد)

  البته این ولایت من در نوع خودش تو بعضی چیزا واقعا بی نظیره و من اگه تونستم باید یه روزی یه مستند از شهرم می سازم ،و تقدیم به جامعه ی بشری کشورم بکنم ببینند چه پدیده های جالبی تو کشورشون  هست که در نوع خودش لنگه نداره ، میشه یه قطب توریستی مخصوص توریست جنسی یا سکسی یا خنده دار باشه. و نیازی نیست برای تفریح  با هزینه های هنگفت به کشورای دیگه سفر کنن !!!

یعنی مردم از بقیه ی کشور بیان تو این شهر من کمی بخندن وبعد برگردن برن و سالها با خاطراتش حال کنن.

حالا یکی دو موردشو براتون مینویسم:

البته من هر وقت میرم ولایت معمولا یاد یه سری خاطرات خنده دار میفتم. خداروشکر که بیشتر چیزای خنده دار تو ذهنم میمونه تا چیزای دری وری..

خلاصه  هر وقت از یه خیابون نزدیک خونه ی پری رد میشم یاد اوایل دوران عقدم میفتم. براتون تو این پست نوشته بودم که چه سوتی های اساسی جلوی خانواده ی شوهر می دادم ولی یادمه اولین سوتی رو جلوی همسر گرامی  دادم، یعنی هنوز یادم میفته لبخند میاد روی لبم ولی خب تو حدود  بیست و یکسال پیش که این سوتی رو دام خیلی خیلی خجالت کشیدم؛ اخی ببینید قدر بچه بودم شوور کردم؟ 

من اونزمان دبیرستان میرفتم.یادمه هفته ی اول بود عقد کرده بودم و داشتیم با همسر گذر میکردیم تا بنده به درس و مشقم برسم، یعنی تو راه مدرسه بودیم.

بعد من وقتی بچه بودم و حتی تا سنین جوانی یه اخلاق خرکی داشتم که هر تابلو یا نوشته ای رو در و دیوار میدیم میخوندم. و اصلا به اون ذهن مغز فندقیم خطور نمی کرد که خب بقیه هم سواد دارن و چرا این کارو میکردم اونم از عجایب ذهن محیر العقول من بود..

خلاصه من با همسر قدم زنان  و عشقولانه ،داشتیم میرفتیم مدرسه که روی یه کوچه ی نسبتا پهن و بزرگ ، روی دیوار یه خونه با اسپری نوشته بودن کوچه کبیری؛ و منم به عادت همیشگی اومدم بخونم کوچه ی کبیری؛  که خب از قضای روزگار حرف ب از این کلمه روی دیوار پاک شده بود و خب تصور کنید من که اول میخوندم ، و بعد راجع به چیزی که خونده بودم فکر میکردم چی خوندم؟ اونم با صدای نسبتا بلند..

که خب همسر هم داشت از خنده اونجا ولو میشد.. ولی خب من که نمی خندیدم من داشتم از خجالت خودمو خیس میکردم.

خب حالا جالبه بدونید که بیست سال بیشتر از این قضیه گذشته ولی این کوچه هنوز اسمش همون کبیری هست منهای حرف ب هست و هیچ بنده خدایی هم پیدا نشه فکر کنه که این کلمه در نوع خودش بینظیره

خب این یه مورد، یه مورد دیگه، چند سال پیش، داشتم تو شهرم گذر میکردم دیدم اداره ی اب و فاضلاب لوله های بسیار قطوری تو یه منطقه گذاشته بود که برای انتقال اب توی زمین کار بذارن و از قضا یک نفر اومده بود و با اسپری خیلی بزرگ روی این لوله ها نوشته بود: لطفا در اینجا همدیگر را نکنید..

و خب اینقدر این نوشته بزرگ بود که حتی با ماشین هم رد میشدی میتونستی با شفافیت هرچه تمام بخونی ، انگار که بیلیبورد تبلیغاتی هست و البته در نظر بگیرید که تو ولایات یه پروژه  ممکنه ماهها یا سالها طول بکشه تا اجرا بشه...

خود مردم ولایت من انگار این چیزا خیلی براشون عادی هست .. عین چیزای روزمره همیشگی یاز  از کنارش رد میشن.و. من وقتی فکر میکنم یکی روی دیوار خونه م بنویسه ک ی ری  و من ککم نگزه از خنده ولو میشم.حالا مستند بسازم یا نه؟

بعداً نوشت: الان متوجه شدم دوست عزیزم، غریبه، که از همراهان همیشگی من تو این دنیا مجازی بوده، اولین فرزندش به دنیا اومده، از همینجا هزاران بار تبریک میگم و براش ارزو میکنم که قدم نورسیده براشون دنیا دنیا ؛  عشق، رحمت، شادی و خوشی بیاره...