همینطوری..

بعضی وقتا دلم میخواد همینطوری اینجا یه چیزی بنویسم، امشب هم از اون وقتاس، پس زیاد حرفامو جدی نگیرید!

 دیروز عصر اومدم اینجا و یه پست غرغرانه از پسرم نوشتم ولی خب بعدش حذفش کردم..

چون دیدم اصولا خیلی وقته دلم نمیخواد غر بزنم.. 

بالاخره تغییر و تحولاتی که میخواستم روی خودم ایجاد کنم داره کم کم خودشو نشون میده و خیلی مواظب حرف زدنم هستم.. چون کائنات فوری گوش میده و همونی که میگم رو برام میسازه..

البته روی تجربه ی خودم میگم اگه چیزی خیلی خیلی ناراحتتون میکنه و مدتها و یا سالهاست با شماست حتما یک بار تمام و کمال بازگو کنید  تا کسی گوش کنه و  یا یه جایی بنویسید تا برای همیشه از ذهن شما بیرون بیاد و راهشو بگیره و بره..

چون بعضی مسائل از بچگی همراهمونه، نمیتونیم کتمانشون کنیم و نمیتونیم پاکشون کنیم پس بهتره بگیم تا تموم بشه و راه خودشو بگیره وبره..

بعد یه مدت میبینید انگار اون مسائل بخشی از زندگیتون بوده که دیگه اصلا ناراحتتون نمیکنه...........................

یه پارکی نزدیک خونه مون هست که اگه پیاده بری یه ربع راهه و اگه با اتوبوس بری که دو سه دقیقه، من معمولا با اتوبوس میرم. خلاصه این پارک تو هر فصلی خیلی قشنگه، این روزا یه برنامه ای برام پیش اومده که میتونم هفته ای یکی دوبار صبحا برم تو این پارک وزش کنم یا قدم بزنم، هر وقت میرم یه انرژی فوق العاده ای میگیرم، بعد یه کتابخونه هم داره که عضو شدم و کتاب هم میگیرم، یعنی این بخشش دیگه خیلی عالیه..

خلاصه یه کتاب گرفته بودم از کتابخونه ش و ورزش کرده بودم و نشسته بودم تو هوای صبحگاهی و سرد پاییزی تو بهشت رنگهای زرد اخرایی و نارنجی میخوندمش.. دیدم ای جونم، فهمیدم چرا یه لحظه شادم و یه لحظه غمگین.. بنا بر نوشته این کتاب (دقیقا از روی متن مینویسم)

همه ی ما تجربه ی اتصال با ضمیر برتر خود را تجربه کرده ایم، هر چند شاید ان را به این مفهوم نخوانیم.بارهای نخست که هوشیارانه به ضمیر برتر خویش آگاهی میابید پی میبرید که این تجربه به طور پراکنده می اید و میرود. شاید لحظه ای احساس کنید که خلاق و روشن و شفاف و نیرومندید و لحظه ی بعد به آشفتگی و ابهام و احساس نا ایمنی پرتاب شوید. گویی این احساس جزو لاینفک این فرایند است. به محض این که به ضمیر برتر خویش اگاهی یافتید میتوانید هرگاه به ان نیازمندید فرا بخوانیدش. اندک اندک در خواهید یافت که زمانهای بیشتری در حضور وهمراه شماست..

خلاصه به خودم امیدوار شدم چون فکر میکردم حتما دو قطبی هستم که یا شادم یا غمگین!!!

اینم  پارکی که رفتم:

بهشتی از رنگ زرد ..