حوصله م سر رفته + پی نوشت

به شدت حوصله م سر رفته..

کلی وبگردی کردم ولی خاموش..

 از دو روز پیش تا الان به شدت دچار عذاب وجدان چاقی شدم، نمیدونم چیکار کنم؟ تو این چند ماه گذشته هم چند کیلو اضافه وزن پیدا کردم، بعد جدیدا هم هی میرم تو وبلاگها و سایتهای اشپزی و هی غذاهای جدید درست میکنم و هی میخورم و هی هم از خودم و دستپختم تعریف میکنم. صبح هم کلی پودینگ شکلاتی درست کردم که الان تو یخچاله و هی منو صدا میزنه که من برم  بخورمش ولی من گوش نمیدم..

من یه اخلاقی دارم که خدا نکنه گیر بدم به یه چیزی ،!!! دیگه ولش نمیکنم، مثلا قبل که کتاب میخوندم، میرفتم کتابخونه سه تا کتاب میگرفتم،و مثلا بچه گرسنه ش بود ولی من در حال کتابخونی بودم! یعنی یه کتاب 500 صفحه ای رو تو دو روز میخوندم، یادمه یه شب تا صبح نخوابیدم، چون نمیتونستم داستان کتاب رو رها کنم..

 عشق به چت واینترنت هم که قبلا براتون گفتم؛

حالا الان هم گیر دادم به اشپزی، از ده روز پیش تا الان این غذاها رو برای شام درست کردم و خوردم، موساکا، رولت مرغ، پای سیب زمینی با سوسیس و قارچ، سوفله ی مرغ ، و غیره که همه شون هم پنیر پیتزا دارن و خب  خوشمزه و در عین پر از کالری..توجه کنید که بنده وقتی شام میخورم خیلی زود چاق میشم..

اینا غیر از دسرهایی چون باسلق و پودینگ و شیرینی نارگیلی و کشمشی هست که تو این هفته درست کردم و هی خوردم..

حالا گذشته از اینا امیدوارم عشق اشپزی غذاهای جدید زود از سر من بیفته و یا بتونم کنترلش کنم..

دو سه روز پیش یکی از دوستان دوره ی دبیرستانم بهم زنگ زد، تقریبا پونزده سالی هست که ندیدمش، ولی خب اون لطف داره و هر یکی دوسالی یه بار زنگ میزنه یا دعوتم میکنه تو مهمونی دوره ای دوستان مدرسه و یا حالمو میپرسه ولی خب الان اومده ساکن اصفهان شده و از من خواسته حتما همو ببینیم و رفت وامد کنیم ولی به دلیلی من دوس ندارم..

راستش من تا الان با هرکسی دوست بودم و یا فامیل بودیم، برام مهم نبوده که از نظر مالی چقدر با هم تفاوت داریم، و خدا رو شکر هیچ وقت هم حسرت یا غبطه به زندگی کسی نخوردم ، چون فکر میکنم هرکسی به اندازه ی ظرف خودش از این دنیا برداشت میکنه..

ولی نمیدونم چر اینبار این حس بهم دست داده که بخاطر این که این دوستم خداروشکر تو وضعیت مالی بسیار بسیار خوبی قرار داره من نمیخوام باهاش رفت و امد کنم..

ولی میدونم دوباره و دوباره تماس میگیره یا حتی خودش میخواد که بیاد خونه ی من و من موندم چیکار کنم؟

و دلیل دیگه ش اینه که ادمها در طول زمان تغییر میکنن، من خیلی احساس نزدیکی و صمیمیتی با این دوستم ندارم، و نمیدونم قراره در مورد چی حرف بزنیم؟

ایا  شما هنوز با دوستان دوران مدرسه رفت و امد دارین و هنوز باهاشون احساس راحتی دارین؟

پی نوشت: لینک غذاها رو گذاشتم، روی هر کدوم کلیک کنید دستور پختش میاد، فقط پیشنهاد من به شما اینه که برای رولت مرغ بهتره از کالباس استفاده نکنید، هم سالمتره و هم خیلی سنگین نمیشه، اخه خود مرغ و پنیر پیتزا یه غذای کامله، دیگه نیازی به کالباس نیست.. در ضمن من برای هر غذایی میگردم ساده ترین دستو رو پیدا میکنم، نمیدونم از تنبلیم هست یا این که خصلت اصفهانی دارم و میخوام با کمترین مواد غذا درست کنم..