روزهای پاییزی

خب من عادت به روزانه نویسی ندارم، یعنی در این زمینه واقعا بی استعداد و صفر مطلق هستم..

حتی بارها شده اومدم اتفاقاتی رو که در طول هفته برام افتاده رو اینجا نوشتم ولی تو همون قسمت چرکنویس مونده ..

 این روزا بیشتر از پاییز لذت میبرم، البته من خودم نفهمیدم من واقعا عاشق فصلها هستم یا عاشق خوراکی های که هر فصلی مخصوص خودش رو داره..

یه جورایی میشه گفت من معتاد فصلی هستم.

مثلا تو تابستون اگه یه روز هندونه نخورم حتما دچار سردرد میشم، الان هم که فصل انار هست، البته نه این که هرروز بخورم ولی خب اگه انار تو خونه بیاد بیشتر از چند ساعت دوام نداره، یعنی من خودم اعتراف میکنم که به شدت شکمو هستم، البته این شکمو بودن مخصوص میوه و تنقلاته و گرنه تو غذا ،خدارو شکر اینجور نیستم و گرنه تا الان حتما ترکیده بودم..

گرچه الان هم یه چند کیلویی اضافه کردم و هی با خودم عهد میکنم که از الان رژیم میگیرم ولی خب چند دقیقه بعد یادم میره و دوباره شروع به خوردن میکنم..

یکی از چیزایی دیگه که هی با خودم عهد میکنم اینه که بشینم برای ارشد درس بخونم ولی خب باز اراده م خیلی ضعیفه و یادم میره.. 

حداقل اگه کمی وقت بذارم ممکنه ارشد ازاد تو شهر خودم قبول بشم و دوباره بسی پیشرفت کنم ولی خب یکی باید هلم بده که من انگیزه پیدا کنم که هنوز کسی پیدا نشده این وظیفه ی خطیرو به عهده بگیره.

راستی یه سوال برام پیش اومده که بپرسم و دلم میخواد نظر شما رو هم بدونم، این که چقدر پی گیر سریالهای ماهواره ای هستید؟

من اون اوایل که سریالهای ماهواره ای شروع شده بود برام بسی جالب بود که ببینم این قصه های آب دوغ خیاری به کجا میرسه؟ مثلا یادمه سریال همسان یا لولا رو خیلی پی گیر بودم، گذشت تا ما یکسالی این شبکه فارسی وان رو نداشتیم و به شبکه ی جم بسنده کرده بودیم. و من از همون شبکه هم فقط ثمر معروف رو میدیدم و بعد هم که خرم شروع شد، یه دو سه ماهی به طور مداوم دیدم و بعد که دیدم  خیلی دروغ، دلنگ به خورد مردم میدیدن و منم اعصاب ندارم، گذاشتمش کنار، ولی الان تا جایی شده که من اگه مثلا گذری از روی یک شبکه رد بشم و صدای این سریال حریم به گوشم برسه حالم بد میشه و فارسی رو وان رو که دیگه نگوووو..

یعنی خودم به خودم میخندم که مینشستم این سریالها رو میدیدم؛ یعنی یه زمانی فکر میکردم ایرانیها سریال بیخودی میسازن و هی قصه رو کش میدن، الان فهمیدم ترکا و کشورای امیرکای لاتین و کره ای ها  دست ما رو از پشت بستند..

حالا نمیدونم اقتضای سنم هست یا مثلا برای شما هم پیش اومده؟؟

یعنی کلا الان حوصله ی دیدن ماهواره رو که اصلا ندارم ، فقط بعضی برنامه های خاص رو میبینم و بس..

فکر میکنم این سریالها تاثیر خیلی بدی روی روح و روان ادم میذاره، تفریحات سالم خانواده ها رو گرفته یا کم کرده، حرمت و احترام بین بچه ها و والدینشون رو از بین برده،خیانت رو یه عمل خیلی ساده و معمولی نشون میده، و خیلی چیزای دیگه...

مثلا الان که خودم بیشتر از یکسالی هست اصلا سریالهای اینجوری نگاه نمیکنم میبینم که بچه هامم اصلا سراغ این برنامه ها نمیرن، فکر میکنم وقتی والدین خودوشن پای ثابت این برنامه ها باشن چطوری میشه انتظار داشت بچه ها نبینن؟ و یا سرشون به درس گرم باشه؟