رانندگی

دیشب داشتم پست ونوس عزیز رو میخوندم یاد امتحان رانندگی و بعد دوران طلایی رانندگی افتادم که خنده م گرفته بود از باهوش بودنم در رانندگی: 

راستش نمیدونم من چطوری رانندگی میکنم که هر کی کنارم میشینه هی یا ابوالفضل میگه و هی میگه: خدایا خودمو دست تو سپردم.

راستش تا حالا نزدیک بوده هم خودم و هم چند نفر دیگه رو هم راهی اون دنیا کنم ولی خب خداروشکر که عمرشون به دنیا بود و موندند و دست ما رو هم بند نکردن

من سال 83 تو گرمای تابستون دو تا جوجه م رو با خودم میکشیدم میبردم برای این که رانندگی یاد بگیرم ، چون تو خونه تنها بودند.  گاهی صبح ساعت 6 و گاهی ساعت 2 بعد از ظهر اینا مجبور بودن مادرشون رو همراهی کنند. و عین دو تا مجسمه اون عقب تو ماشین بشینند که تمرکز من بهم نخوره.

 خلاصه وقتی ده جلسه اموزش تموم شد ، بنده آزمون ایین نامه شرکت کردم و خب شکر خدا قبول شدم و رفتم برای آزمون شهر  که بیچارگی منم، از همون جا  شروع شد. 

من بار اول که سوار شدم تا افسر گرامی بنده رو مورد ازمایش قرار بده ، فوری  رسیدم به یه چراغ قرمز ، و اتفاقا خیابونی که برای آزمون امتحان شده بود نزدیک خونه مون بود، بهر حال رسیدیم به چراغ قرمز و بنده توقف کردم، ولی این چراغ قرمز کلا وقتی سبز میشه کمتر از یک دقیقه طول میکشه تا دوباره قرمز بشه. ومن تا چراغ سبز شدم تا اومدم به خودم بجنبم و دنده رو یک کنم و اماده حرکت بشم چراغ قرمز شده بود و ماشین وسط خیابون بود و افسر محترم فرمودن: پایین لطفا

بهر حال ناامید نشدیم و گفتیم اشکال نداره ،دفعه دوم قبول میشیم و خیلی ها دفعه ی اول رد میشن و اومدیم خونه ...

یک هفته صبر کردیم تا یکشنبه ی بعدی رسید، و ما رفتیم سوار ماشین شدیم و باز همون افسر بود، این دفعه به چراغ قرمز که رسیدیم، به افسر گفتم من دنده رو عوض میکنم چون اینجا چراغ زود قرمز میشه و من باز رد میشم، افسر گفت هر کاری میخوای بکن ولی فقط درست رانندگی کن و من تا چراغ سبز شد خوشحال و شادمان چراغ رو رد کردم، رسیدیم به یک کوچه، گفت برو تو و دور دو فرمون بزن، و باورتون میشه که من هنوز این دور دو فرمون رو یاد نگرفتم، بهر حال تا اومدیم دور بزنیم، افسر گفت پایین لطفا..

وای خدا منو میگی که چقدر ناراحت بودم و با سرشکستگی کامل اومدم خونه، دفعه سوم افسر عوض شده بود و من خیالم راحت بود که دور دو فرمون ازم نمیگیره، افسر جدید بهم گفت پارک کن ، و من پارک کردم ولی مورد رضایت افسر واقع نشد و باز مردود شدم. 

نوبت چهارم باز یه افسر جدید اومده بود که بهم گفت دنده عقب برو ، رفتم باز هم مورد رضایت ایشون واقع نشد و بهم فرمودن:پایین. خلاصه رسید به امتحان پنجم و من دیگه واقعا کلافه شده بودم و اونقدر نذر و نیاز کرده بودم که فقط خدا میدونه!!!!! رفتیم سوار ماشین شدیم و دیدم ای دل غافل باز همون افسر اولی هست و کلی ترسیدیم که خدا نکنه این دور دو فرمون بخواد امتحان بگیره که دیدم بله، از همون چیزی که ترسیدیم به سرمون اومد و تو اولین کوچه ، یه نگاهی به کارت بلند و بالای من که پر شده بود از مهر" مردود "کرد و گفت: خانوم یه دور دو فرمون بزنید،  منم با ترس شروع کردم دور بزنم که همون فرمون اول گفت:  یه جلسه دیگه برات تمرین مینویسم که بری دور دو فرمون رو یاد بگیری و بیای آزمون بدی.

دیگه اونروز من از شدت عصبانیت شده بوده بودم عین این آدمک تو پلنگ صورتی، یادتونه هی پلنگ صورتی حرصش میداد و اون بیچاره رنگش به قرمز و بنفش عوض میشد.؟

خلاصه اومدیم خونه و یه جلسه تمرین با یه مربی دیگه رفتیم و دور دو فرمون رو یاد گرفتیم و رفتیم برای آزمون.

که خداروشکر همون افسر بود و دور دو فرمون ما مورد قبول ایشون واقع شد نمره ی قبولی بهمون دادند.

خلاصه اون روز دیگه من فکر میکردم دنیا رو به من دادند و مادر دهر، دیگه راننده ای مثل من نزاییده و من الان میتونم پشت یه کامیون هجده چرخ بشینم، اونقدر که اعتماد به نفسم بالا بود.

یعنی من تیر ماه 83 که شروع کردم برم کلاس و آزمون بدم تا شهریور هر هفته داشتم میرفتم امتحان میدادم ولی از رو نمیرفتم!!!!

بهر حال یه چند سالی از ماشین خبری نبود ولی بعد هم که خریدم  تمام آموزشهای مربوطه یادم رفته بود........