وخدایی که در این نزدیکیست....+ برای دوستانم

یه مدتی میشه حال و روز عجیبی دارم، نمیدونم اسمش رو چی بذارم؟ ارامش ، حس غریب؟ یا این که به اینده خوشبینم !!!!

از وقتی که به زندگیم نگاه میکنم تا به الان میبینم چقدر تجارب مختلف رو پشت سر گذاشتم ، چه چیزهای عجیبی دیدم و شنیدم و لمس کردم. چطور با این همه مسائلی که برام پیش اومد تونستم باز بمونم و زندگی کنم و امیدمو از دست ندم.

تو این دنیا همیشه به یک چیز اعتقاد داشتم و اونم این بود که واقعا خداوند هیچ وقت بنده هاشو تنها نمیذاره، جایی که فکر میکنی تمام طنابها پاره شده ،و تو داری سقوط میکنی دستت رو می گیره.و طوری میگیره که حتی خودت متوجه نمیشی که چطوری نجات پیدا کردی.شاید باید برگردی و نگاه کنی تا بتونی بفهمی، و گرنه تو خیلی وقتا ازشون رد میشی بدون این که متوجه شده باشی!

شبهایی که تنها هستم  و کسی خلوتمو بهم نمیزنه خیلی حس خوبی دارم، وقتی روی تختم میخوابم خیلی ارامش دارم ، بالشم رو طوری قرار میدم که نگاهم رو به پنجره ی باز باشه و خیلی وقتا، ستاره ها رو میبینم که تو اسمون هستن و چقدر این لحظات رو دوس دارم. 

چقدر ارامش دارم و با خدا حرف میزنم. تو قلبم، احساسش میکنم. و فکر میکنم اگه از اول یه زندگی معمولی رو داشتم ، شاید هیچ وقت نمیتونستم چیزایی رو بفهمم که مسیر زندگیمو عوض کرده.

به سالهای پشت سرم نگاه میکنم و این که چون محدودیت داشتم سعی کردم حصارهای دورمو بشکنم و این به من یاد داد اول روی ذهنم کار کنم. کتاب خوندم ، فیلم دیدم ، قصه ی زندگی دیگران رو شنیدم و در موردشون  فکر کردم یاد گرفتم این که برای هرکاری و هر حرفی فکر کنم و سعی کنم قضاوت نکنم. 

خیلی وقتها بود که گریه کردم ، شکستم ، ولی باز هم بلند شدم و طاقت اوردم.

میخوام بگم؛ همه ی ماها تو زندگیمون مشکل و مساله داریم، نمیشه از روی ظاهر دیگران قضاوت کرد و فکر کرد که دیگران خیلی خوشبختن و فقط این ما هستیم که زندگیمون به این شکل میگذره. خیلی وقتها نگاه میکنم و میبینم چقدر اطرافم نعمتهای بیشماری هست که چون هرروز برام تکرار شده نمیبینم و کافیه فقط لحظه ای یکی از اونا رو نداشته باشم و مفهمومش رو بفهمم.

خداوند میتونه برای  من جانشین تمام نداشته هام باشه و اگه به خداوند توکل کنم و خودمو عمیقا بهش بسپارم نه از چیزی میترسم و نه نگران هستم....

تقدیم به همه ی دوستانم:

خدا تنها روزنه امیدی است که هیچگاه بسته نمیشود...تنها کسی است که که با دهان بسته هم میتوان صدایش کرد...با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت..تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر بر میدارد...تنها کسی است که وقتی همه رفتند می ماند..وقتی همه پشت کردند آغوش می گشاید.. وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود...و تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه کردن!خدا را برایتان آرزو دارم....