فقط یک تجربه

چیزایی که تو این پست مینویسم، فقط تجربه ی خودمه و فقط به دو دلیله: 

اول این که من واقعا خیلی ناراحت میشم از کسانی که درگیر عشق ممنوعه( ارتباط با مرد متاهل ) هستند و هر وقت تو وبلاگهای مختلف میچرخم و از دل پردردشون میخونم واقعا تاسف میخورم از این که چرا اینقدر احساسات بر ما غلبه داره !!!! طوری که خودمون رو نابود میکنیم و اسمش رو میذاریم عشق؟ ؟!!

و از طرف دیگه، دلیل دومم این بود که من خودم زنی هستم که شوهرم با یه زن یه رابطه ی عمیق ده ساله داشت، ولی با همه ی اینها و این همه ازاری که به خودش و به من رسوند ترجیح میده که با من زندگی کنه.خواهش میکنم نگید بخاطر بچه یا چیز دیگه بوده؟ به نظر من اگه کسی عاشق باشه از همه چیز میگذره، اونم جنس مرد که خودخواهه  و بیشتر به خودشون فکر میکنه تا موجودی به نام بچه.

به نظر من اقایون همیشه مسائل ج ن س ی خیلی براشون اهمیت داره و این چیزیه که به هیچ عنوان نمیتونن ازش بگذرن ، پس اگه فکر میکنید که اگه کسی که شما باهاش رابطه دارین بخاطر شما از رابطه ج ن س ی با همسرش میگذره ، سخت در اشتباه هستید ، و اگه فکر میکنید که شما رو هم برای رابطه ج ن س ی نمیخواد اینم یه اشتباه بزرگتره. چون این نه بخاطر خودخواهی مرد و نه چیز دیگه است ، این فقط یه علت داره و اونم سختار بدنی اقایون هست و چیزی که تو خلقتشون هست، یعنی تا جایی که من میدونم تو جنس نر، از تمام موجودات خلقت این امر هست ، (تا جایی که من میدونم فقط تو یکی دو مورد از موجودات این عالم هستی در مورد جنس ماده هم این امر صادقه)پس چیزی نیست که مرد بتونه ازش دست بکشه.

میرسیم به یه مساله دیگه؛ و این که اقایون همیشه به طرفی که بهش ابراز عشق میکنند ، شروع میکنند به درد و دل و این که ما با همسرمون تفاهم نداریم و  این موضوع رو طوری تو ذهن شما جا میندازن که این تصور برای شما بوجود میاد که اگه شما هم  نبودین ، این زن وشوهر با هم مساله داشتن و در واقع این طوری شما از عذاب وجدانتون کم میشه ، من میخوام بگم درسته که شاید این موضوع تو خیلی از موارد صادق باشه و من انکارش نمیکنم ،ولی حرفم این که شما مطمئن باشید که با بودن شما این رابطه ای که مشکل داشته به جای این که حل بشه صد در صد خراب تر میشه و این شما هستید که مقصرین! چون شما به اشتباه فکر میکنید که باید نقش ناجی رو برای اون مرد ایفا کنید و نمیدونید که بازی کردن این نقش یعنی نابودی خودتون...

 این که وقتی یه نفر که فرق نداره زن باشه یا مرد ، با همسرش مشکل داشته باشه و بدونه یه طرفی هست که بهش ابراز عشق میکنه ، خب این طبیعیه که به جای این که سعی کنه مشکلش رو با همسرش حل کنه بیشتر به سمتی میره که نیاز به تلاش نداره و تامینش میکنه، کلا ادمیزاد همیشه به جای حل مشکلات سعی میکنه دنبال راهی بگرده که فرار کنه،و این راه فرار شما هستید...

خیلی از موارد رو دیدم که اقایون اظهار میکنند در حال جدایی هستن و یا مثلا تا چند ماه دیگه جدا میشن و برای همیشه با شما میمونند، میخوام بگم که تو خیلی از موارد اقایون نظرشون بر میگرده و برای این که به شما ثابت بشه این اتفاق فقط تو موارد نادری میفته ( که اونم من ندیدم بعد از وصال ختم به خیر بشه) بهتره پیشنهاد بدین یه مدت رابطه تون کاملا کات بشه و هر وقت که اون اقا تونست تصمیم قطعی بگیره که برای زندگی شما رو ترجیح میده و میخواد از همسرش جدا بشه ، و این کارو کرد بیاد سمت شما، و گرنه باور کنید این داد خواست طلاق و کشمکشها بین خیلی از زن و شوهرا هست و روزی هزار نفر میرن دادگاه دادخواست طلاق میدن ولی هیچ وقت ادامه ش نمیدن و در واقع به هر دلیلی پشیمون میشن.

من خودم با تمام پوست وگوشتم درد یه خیانت اونم به شکلی خیلی تلخ رو کشیدم ولی با اینحال گاهی که فکر میکنم میبینم که ایا زنی که با همسرم رابطه داشته چقدر ضربه خورده؟ با توجه به این که اون زن خودش متاهل بود و میدونست طعم خیانت چطوریه؟ ولی وای به اینایی که مجرد هستن و تو دام این چنین عشقی گرفتار شدند!!! بعد از سالها چشم باز میکنند و میبینن خیلی چیزا رو از دست دادند، سالهایی که میتونست پر از یه عشق شیرین باشه ، در گیر توهم و سایه ای از عشق بوده و در واقع یه جور زجر بوده، نمیتونن سالهایی رو جبران کنند که پای اون مرد گذاشتن ! و بعد هم این سایه، شاید تا سالها بعد تو زندگی همراهشون باشه و همیشه ترس داشته باشند که نکنه چنین بلایی سر خودشون بیاد! در واقع دچار نوعی بدبینی میشن که به نظر من به این راحتیها نمیشه پاکش کرد.

مساله به این راحتی تموم نمیشه وچقدر میبینم که دختران مجرد برای رهایی از رابطه ی اشتباهی که خودشون هم واقف هستن ، تن به ازدواج اجباری و یا عجولانه میدن و این ازدواج ممکنه برای تمام عمر براشون پشیمونی داشته باشه.

به نظر من ، خیلی دردناکه که یه زن یا یه دختر فقط و فقط برای این که از مردی خوشش میاد ، اینقدر خودش رو تباه کنه ، من میبینم که چقدر عزیزانی هستند که درگیر این روابط غلط هستن و چه غمی دارن و چقدر زجر میکشند!

باور کنید به نظر من کسی که از رابطه ی اشتباه ضربه میخوره در درجه ی اول خودتون هستید و بعد زنی که نقش همسر اون مرد هست ..

من به عنوان کسی که ازدواج کرده برای شما میگم که ازدواج مثل هر امر مهمی یه دوره ی هیجان داره ، و بعد وقتی این هیجانات فروکش کرد ، زندگی چهره ی واقعیش رو به شما نشون میده ، دختران عزیزی که فکر میکنند اگه با مرد متاهلی ازدواج کنند خوشبخت میشن و اون آقا میتونه بدون توجه به گذشته ش با شما روزگار خوشی رو سپری کنه ، سخت در اشتباه هستید.

زندگی هر روز یه بازی داره و یه مساله ی پیش روی شما میذاره که قبل از ازدواج اصلا در مخیله ی شما هم نمیگنجیده که چنین مسائلی بوجود میاد.

من خیلی از نزدیک دیدم که معمولا ازدواجهای دومی که در پی عشق و عاشقی صورت گرفته بعد از مدتی نه چندان طولانی ،دچار تنشهای بیشماری حتی بیشتر از زندگی اول میشه! درسته که دوست داشتن و عشق نیاز لازم برای یک زندگی هست ولی نیاز کافی نیست و خیلی چیزای دیگه هم دخیل هست.

اینو به خاطر داشته باشید که شما فقط از دید خودتون به مسائل نگاه میکنید و هیچ وقت نمیتونید جای زنی باشید که نقش همسر اون مرد رو داشته ، شما باید جای روزهایی که اون زن نقش همسر رو داشته زندگی کنید تا بتونید احساسش رو بفهمید! (چون متاسفانه تو خیلی موارد میبینم که زن اول، به هر دلیلی، راضی به فروپاشی زندگیش نیست)

و در اخر  میخوام بگم که بر طبق نظریه دانشمندان قانون جذب ، برای بدست اوردن چیزی باید از یه چیز دیگه دست بکشید ، وقتی شما در گیر یه رابطه ی اشتباه هستین و پیش خودتو ن فکر مکینید که خب ، فعلا این رابطه رو ادامه بدم تا مورد مناسب برای ازدواجم پیدا بشه، یا کسی پیدا بشه که عاشقش باشم ، این اتفاق نمیفته ، شما برای بدست اوردن عشق واقعی باید با میل خودتو ن و با اگاهی از این که این رابطه غلطه ، ازش دست بکشید و اونوقت ببینید که کسانی پیدا میشن که عاشقتون بشن و شما رو دوست داشته باشن.

فکر میکنم این جمله از پیامبر (ص) هست که میگه: اگر شما بخاطر خداوند از چیزی دست کشیدید ، خداوند شما را به چیزی بهتر از ان خشنود خواهد کرد.

اگر قبل از آمدن کسی خوشبخت بوده اید ، مطمئن باشید بعد از رفتن او هم خوشبخت خواهید بود.